Chapter 22
Jasmines Pov:
Right after I left Davina, I called her ate celeste para mapuntahan siya at para may kasama ang taong mahal ko, oo iniwan ko siya pero that doesn`t mean na hindi ko na siya mahal, sa totoo lang mahal na mahal ko si Davina, oo papatawarin ko siya at mangyayari Talaga yun dahil sa letse kung puso na hindi kayang mawala siya but for now, I still need time to process everything, to heal myself, to heal my heart so that when the right time will come, I am ready to be hers again and this time it will be real.
I will be her true wife.
Nandito ako ngayon sa airport waiting for my flight pabalik ng manila habang naghihintay her ate celeste message me na nakarating na daw sila and I have nothing to worry sila na daw muna bahala sa kapatid nila, I thank her for that and now I will be calm knowing hindi na siya mag-isa.
Finally, I am now here sa loob ng plane pabalik sa manila as I look down, I pray na sana, sana mapatawad din ako ni Davina sa pag-iwan ko sa kanya, I look at the sky na ngayon ay halos abot ko na.
“Mom kung nasaan kaman ngayon, I want to say sorry, I fall-inlove at doon pa sa anak ng taong nagpapatay saiyo, kung alam ko lang sana, sana napigilan ko pa ang puso ko na mahalin siya and as much na gusto ko bigyan ng hustisya ang nagyari saiyo, I cannot hindi ko kayang masaktan si Davina, her father is long died at kung hihingi man ako ng hustisya, si Davina at ang mga kapatid nito ang ma aapektuhan,hindi ko kaya mom, hindi ko kaya” I cried while looking at the sky saying my thoughts in the wind hoping they will give my message to my mom and hopefully she will understand.
“Welcome back Manila, welcome me back, “I whispered in the air habang puma-para ng taxi papunta sa condo ko.
As I look at the cars, roads that will lead me to my place, my heartache, it hurts so bad, I want to let it out and cry until my tears runs dry.
I miss her, I miss her laugh, I miss her smile… I miss everything about her. Slowly, I close my eyes and recall how she kissed me so passionately and aggressively.
“Ma`am nandito na po tayo” tawag ni manong driver sa akin
I don`t want to open my eyes because I know there will be tears, but I need to.
“Here po bayad, keep the change” I uttered at agad.agad na bumaba
I can her Manong said “Ma`am sobra, sobra po to” ibabalik niya sana sa akin pero
I am holding my tears and pain too long, I need to go and lock myself from this cruel, cruel world.
The moment na nakapasok ako sa condo.
I immediately burst in tears sa sobrang sakit ng puso ko, napa-upo ako sa sahig because of much pain nahihirapan akong huminga.
I tried to calm myself; I really did, but I failed.
I found myself lying on the floor, feeling my heart beating, beating in pain…
---
Knock… “Jasmine???”
I heard a very familiar voice, reason for me na magising hindi ko pala namalayan kanina na I fell asleep habang nakahiga sa floor.
I heard another knock “Jas? Jasmine?... A-Anak”
When I heard that, dali-dali akong tumayo at pinunasan ang mata ko, hindi ako pwedeng magkamali, I heard my father voice.
Kaya kahit my hands are shaking I tried opening the door and as I hold the doorknob ramdam ko ang bilis ng tibok ng puso ko.
My tears came flowing just like a wild river when I saw my father standing in front of me.
I wanted to hug him so badly, but I don`t know why I can`t seem to, like my arms and hands have their own mind.
Kaya sinubukan kung kumalma “Come inside po” magalang ko na sabi.
“What are you doing here?” I asked him directly, ngayon ay nakatalikod ako sa kanya kasi I am wiping my tears.
“Nandito ako para makita ang anak ko sa huling pagkakataon” he uttered and kahit nakatalikod I know my father is crying.
Aalis din naman pala siya ulit bakit kailangan pa niya magpa-alam, I hate him for leaving me and for hiding the truth from me.
“Anak” he said, napapa-ngiti ako sa sakit hearing him call me anak.
“I will surrender myself sa mga pulis dahil sa nagawa ko” my father uttered at dahil doon hinarap ko siya.
“What?!” I exclaimed.
Pinu-nasan nito ang mga luha niya “Anak marami pa akong kasalanan na hindi ko na pagbabayaran, isa na doon ang pagpatay sa lalaki na alam ko, na alam mo na”
When he mentioned it, I needed air kaya tinungo ko ang balcony para makahinga, sumunod naman ang ama ko sa akin.
I look at the night sky “Why? Bakit mo nagawa yun? Ang pumatay ng tao?” this time, I am calm,
Thanks to the beautiful night sky that I am seeing.
“I needed to, dahil ayaw kung malaman mo ang totoo kung bakit namatay ang mama mo at kung bakit kita iniwan, ayaw ko na makita sana na ganito ka, nasasaktan dahil sa kasalanan ko” my dad explained while trying his best not to cry.
Hinarap ko ulit ang ama ko “Dad, wala ka naman talagang kasalan dapat eh kung hindi mo binaril ang lalaking yun! Maliban sa ng nakaw ka sa pamilya nila Davina, yun na yun” I shouted as I said that.
Hindi ko alam kung bakit but he touched his mouth na para bang may sasabihin pa siya na hindi ko magugustuhan.
“What?!” I asked
Sinubukan niya akong hawakan pero hindi ako nagpahawak sa kanya, I don`t know, I can feel something is really wrong about him.
“Anak hindi… hindi lang ang pagnanakaw ang naging kasalanan ko sa ama ng asawa mo..” he said, and I can feel how sorry he is kung ano man yung kasalanan niya.
Hindi ako sumagot, hinayaan kung ipagpatuloy niya kung ano man ang sasabihin niya but I do have a bad feeling already.
“But I swear, pinagsisihan ko lahat-lahat,” my father said, and now he is in tears,
I just keep on looking at him, praying na sana….sana kung ano man yun
“I tried to rape Bonnie Marshall, Your wife`s mother hindi…hindi lang pagnanakaw ang naging kasalanan ko… kaya galit na galit sa akin ang ama nila Davina… I am so…sorry… anak dahil sa akin nagulo ang buhay natin… they killed your mother because of me!” sigaw ng papa ko while he is in tears.
I can feel the pain and the regrets na meron siya ngayon, hindi ko alam but I want to be angry, gusto ko magalit sa kanya lalo na sa nalaman ko pero hindi ko magawa.
Seeing him like this, regretting the choices he made.
“Kung totoo ang sinasabi mo, bakit… bakit walang nakaka-alam niyan, and I know hindi rin to alam nila Davina… so paano ko malalaman na hindi mo lang to gawa-gawa dahil takot ka sa mga anak niya?” I need to ask dahil baka binayaran lang siya to make them, the marshall`s look na parang sila pa ang biktima.
Hindi ko alam kung bakit ko na-isip yun, because maybe kagaya lang din sila ng ama nila na pumatay sa momy ko. I just need to make sure...
Pinunasan ng ama ko ang luha niya at inayos ang saili niya
“ Because I know Tyler Marshall anak, ayaw niyang nadudumihan ang pangalan niya and if a word gets out na I did touch his wife malaking kabawasan yun sa pagka-lalaki niya kaya me and him kept it and agreed na walang lalabas na balita tungkol dito, pero dahil sa hindi ko pagsunod sa gusto niya na umalis ng pinas, pinapatay niya ang momy mo ang asawa ko, but as time pass I realized, all of this is my fault.. kasalanan ko lahat… patawarin mo ako anak…” my father begs for my forgiveness as he kneeled down and cry in front of me.
Now na alam ko na ang buong katotohanan hindi ko alam ano ang gagawin, hindi ko alam kung meron pa ba akong mukha na ihaharap kai Davina, hindi ko alam kung may pag-asa pa kaming malayang mahalin ang isat-isa because of our parent’s conflicts.
Isa lang ang alam ko ngayon, hindi ko magawang mapatawad ang ama ko at dahil sa hindi ko kaya na makitang nakaluhod siya begging for my forgiveness tinulungan ko siyang tumayo.
“Salamat… salamat anak” he said habang pinu-punasan ang luha niya
Kinuha ko ang cellphone sa bag ko and said to him “Don`t thank me because right now, I will make a call, ako mismo ang maghahatid saiyo sa kulungan” I said that dala lahat ng galit ko na meron ako sa kanya.
I dialed the police number while looking at him, hinayaan naman niya akong gawin yun, and after I did that, when we heard the voice of the police officer na kumakatok sa pinto ko, I could see the relief in his eyes.
The moment they captured him, He smiled at me and whispered, “Thank you. “
I look at the night sky, but I cannot see the beauty they gave. I close my eyes and remember how my father whispered Thank you habang hawak siya ng mga police.
I just know that moment is the moment my father is waiting for.
For him to find peace because finally he did the right thing, and I am proud to be his daughter.
After everything that had happened lahat ng nalaman ko, hindi ko alam kung paano haharapin pa si Davina at ang mga kapatid niya.
This is all too much… too much pain, but I pray, and I hope na sana
Sana our love is stronger, strong enough to overcome lahat ng to.
Iinum na sana ako ng tubig when my phone rang kahit magulo pa din ang isipan, tinignan ko yun and I saw Maria name sa screen ko.
Hindi ko sana sasagutin pero baka emergency hindi naman kasi yun natawag ng ganitong oras so I answered the call.
“My gosh, finally sumagot ka din” sabi nito at halatang hinahabol ang hininga niya
“Why? Tumatakbo ka ba?” I asked
“Oh… yes nasa parking area mo ako, come here please bilisan mo!” she shouted sabay patay ng call.
Wow… first time niya ata akong Patayan ng call and dahil alam ko na urgent yun, agad akong bumaba para puntahan siya.
“You better make sure na this is urgent maria, sinasabi ko saiyo” I said ng makalapit ako sa kanya.
Tinignan niya muna ako sa mukha “ galing ka bang iyak beshie?”
At mukhang halata ng sa akin, natural…
“Sige na tell me bakit ka nandito?” I asked pabalik sa kanya
Ayaw ko sagutin yung tanong niya na halata naman ang sagot.
“Ay oo nga pala, Davina called me at sinabi niya sa akin ang lahat at eto pa ang nakakaloka bestie, gagawin daw niya ang lahat para makuha ang hustisya na para sa momy mo” she explained at nag papanic siya.
“Kaya right now! She and her sisters are doing a presscon, sasabihin nila sa lahat ng tao ang totoo…. Sasabihin niya na mamatay tao ang ama nila, this is her way in giving you the justice your mother deserves” maria added.
At dahil sa narinig ko mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko
“Hindi… hindi nila pwedeng gawin yun, madaming mata ang nakatu-tok sa kanila, madaming gusto na bumagsak ang pamilya nila, this… this will be the end of their family” sabi ko kai maria at pati ako ng pa-panic na din.
Hindi dapat na sila ang sumalo sa lahat ng mga maling nagawa ng papa nila, not her, not Davina and her sisters wala silang kina-laman dito.
Kaya agad-agad kaming sumakay ni maria sa kotse niya dahil na-andar na yung sa kanya and we need to hurry, kailangan ko pigilan si Davina at ang mga kapatid niya.
Maria tried contacting Davina pero hindi eto nasagot sa mga tawag niya, at sa pagmamadali ko kanina na bumaba para puntahan si maria naiwan ko ang cellphone ko sa condo.
“Eh naman kasi… bakit ng pa-papresscon ng madaling araw pa Talaga ang mga to” maria uttered complaining dahil ngayon pa Talaga nila ginawa.
Oo nga, bakit 4am pa Talaga nila ginawa kaya eto tuloy hinahabol namin sila bago pa masira ang pamilya nila dahil sa pagmamahal ni Davina sa akin.
When we arrived sa mansion nila ang dami ng mga sasakyan ang naka park at lahat ay newscasters, mga taong inimbeta nila para sa presscon nato at dahil tahimik na dito sa labas it only means one thing.
Kaya binilisan ni maria ang pagpapatakbo ng kotse kahit nasa loob na kami ng mansion, hindi naman kami nahirapan pumasok dahil kilala ako ng mga tauhan nila Davina, pagdating ko sa entrance agad ko yung tinakbo papasok sa loob ng bahay nila.
When I saw Davina and her sisters na naka-upo at nakaharap na sa media para magsalita.
I shouted.
“DAVINA! I`M PREGNANT!”
TO BE CONTINUED!