prologue
Bazen ağlarla seyahat etmek olması gerekenden daha korkutucu olabilir ve bugün onlardan biriydi.
Genç kadın dakikalardır gökyüzünde zıplıyordu, tutunduğu her binada ve sallanmak zorunda kaldığı her an, karnındaki yarık ona daha çok acı veriyordu, kısacık bir an için gözleri kapalı, dişlerini sıkıyordu. Hırsızlardan biri onu şaşırttı, onlarla savaşırken midesinde bıçak hissetti. Yine de ayağa kalktı, sokağın her iki çıkışını da ağlarıyla sıkıca kapattı ve son gücüyle çöp kutusunu üzerlerine itip dördünü de devirir devirmez kendini yukarı çekip gitti, adamlar alamadılar. ve sonuç olarak, büyük bir ağ duvar polisler için önemli bir şeyi içeride saklıyor olmalı. Polislerin o dört koca salağı yakalayacağını umuyordu.
Tekrar bir ağ attı ve ona tutunmaya çalıştı ama muhtemelen son gücünü bir önceki sıçrayışta harcadı. "Umarım kafamın üstüne düşmem," dedi kendi düşüncesine acı acı gülerek, kendini tutamadan hızla yere düşerken. Yere gittikçe yaklaştı, artık yeri görebiliyordu. Kolunu son bir kez kaldırdı, bileğindeki ağ fırlatıcıyı çalıştırmak için parmaklarını avucunun içine çekti ve ağ bir apartmanın düz duvarına yapıştı, ağını sıkıca tuttu, acıyı unutacağına söz verdi Ava yere düşmeden hemen önce midesinde.
İlk başta gerçekten işe yaradı tabi yere düşmenin verdiği acıyla sje midesindeki yarıktan keskin bir acı hissetti. Gözlerini açamıyordu, yere ne kadar yakın olduğunu bilmiyordu ve bu yüzden bir daha kendini bırakmaya ve tutunmak için tüm gücünü harcamaya cesaret edemiyordu.
En son hissettiği şey beline dolanan ellerdi. Ve sonra gözler karardı.