Drabble

Obudził się zlany potem. Dyszał ciężko. Musiał krzyczeć, bo Natasha również się zerwała. Ujęła jego twarz w dłonie i zaczęła szeptać rozpaczliwie, że wszystko było dobrze, że nic im nie groziło.

Steve potrząsnął głową i wtulił się w Tashę, popłakując cicho.

– Znów śniła ci się wojna?

– Nie – wyszeptał przerażony. – Widziałem...

– Nie musimy o tym rozmawiać.

Potrząsnął głową. Słowa więzły mu w gardle, ale w ciemności nocy widział roziskrzone oczy kobiety stworzonej ze snów, cudów i gwiezdnego pyłu. Jeśli ktokolwiek miał zrozumieć paniczny lęk, który go ogarnął, to była to właśnie Natasha Stark.

– Widziałem wszystkie światy, w których nie jesteśmy razem.