.......
Cumartesi gecesi saat 21:12'ydi. Sadie elinde oyuncak ayısıyla uyuyordu, bir kabus gördüğü için rahatsızlıktan hafifçe sızlanıyordu. Kabusta karanlık bir boşluktaydı, ona yardım edecek kimse yoktu. Tekrar tekrar seslendi ama kimse cevap vermedi, yalnızdı. Her şeyi denedi, bir çıkış bulmak için koştu, birini tekrar çağırdı, kendini çimdikledi ama işe yaramadı. Başı giderek daha fazla ağrımaya başladı, televizyon parazitiyle bulanıklaştı ta ki...
Dışarıda bir fırtına belirirken aniden bir gök gürültüsü çarptı, yüksek ses Sadie'nin kulaklarını sağır etti ve onu korkuttu, yüksek sesle ağlamaya başladı, kendini kucaklarken zihni giderek daha da bulanıklaştı, oyuncak ayıyı daha da sıkı kucakladı. Ancak Jen olan biteni duymuş olmalı ki hemen aşağı indi ve kapıyı açtı, hemen Sadie'nin yardımına koşarken panikledi.
Jen onu sıkıca kucakladı, başını okşadı ve omuzlarını yatıştırıcı bir şekilde ovuşturdu. "Şşş... Şşş... Sorun değil, aşkımm... Ne oldu? Gök gürültüsü seni korkutuyor mu?" Sadie yavaşça başını salladı, Jen gözyaşlarını silerken burnunu çekti, dokunuş onu biraz gıdıkladı ve kıkırdamasına neden oldu. Sadie, Jen'in göğsüne sokuldu, yakasını çiğnemeye çalıştı, bu Jen'i kıkırdattı, ardından pembe bir emzik alıp Sadie'nin ağzına koydu, Sadie Jen'e sarılmaya devam ederken mutlu bir şekilde emdi.
"İyi misin aşkımm? Bu gece seninle uyumamı ister misin?" diye sordu Jen, Sadie başını tekrar yastığa koyarken başını salladı, Jen battaniyeyi üzerlerine örterken oyuncak ayısını sıkıca kucakladı. "İyi geceler, tatlı bebeğim... Jen senin yanında..." Jen ona tatlı tatlı seslendi, ellerini küçük kızın saçlarında gezdirirken Sadie yavaşça uykuya daldı, gülümsedi.
Note: Bu 2024 ayının en sonlarında yazdığım bir hayran kurguydu. Arkadaşım ve ben birer karakter seçtik. Ben Sadie’yi, o ise Jen’i seçti ve böyle bir hikaye oluştu. Başka hikayelerde görüşmek üzere.