Chapter 20
Davina’s Pov:
Jasmine is still asleep, nandito lang din ako sa tabi niya naka-upo, thinking paano ko sisimulan or paano ko eh lalagay sa timing ang pag-amin ko sa kanya ng totoo, ayaw ko na eh tago pa sa kanya ng matagal ang lahat ng nalalaman ko, About her father and mine.
Gusto ko magalit sa tadhana kung bakit ang daya-daya niya, kinuha na nga niya sa akin ang mama at papa ko in a very brutal way, magulo pa kami ng ate ko tapos hindi pa siya tapos parusahan ako at talagang hinayaan niya na mahulog ako sa taong hindi ko alam kung tatanggapin pa ako or mamahalin pa ako pag nalaman niya ang totoo.
Honestly, I do not wanna lose her kaya gusto ko na hindi umamin sa kanya at itago nalang but if eh tatago ko rin eto habang buhay akong mag-aalala, baka malaman nalang niya balang araw ang totoo.
Either way, I will still lose her.
I just need to choose to lose her now or lose her tomorrow.
“Love? Kanina ka pa ba gising?” she asked habang dahan-dahan niya minumulat ang mata niya, umupo siya sa kama at ngayon magkaharap na kami.
Kinuha ko ang kamay niya at hinawakan ko yun, I just stare at her beautiful eyes dahil baka hindi ko na eto magagawa pa.
“Hey, love? Is everything okay?” she asked again.
this time, I know she is worried again kaya pinilit ko ang ngumiti para naman hindi siya mag-alala masyado.
Alam ko na kahit anong gawin ko na pagpa-panggap na okay ako, hinding-hindi ko iyon maitatago sa kanya, she really knows me that well.
“Yeah…All good, tara kain tayo, kanina pa ako nakaluto eh” I replied sa tanong niya
Bumaba naman kami agad para kumain at dahil sa lamig ng lugar mabilis din lumamig ang kape na ginawa ko. kaya napa ngiti nalang ako when she drink the coffee agad, kasi I offered her na gagawa nalang sana ako ulit ng bago pero dahil she wants me to see na hindi na kailangan at gusto niya parin ang timpla ko ng coffee kahit malamig na she drink it straight.
That made me really smile, yung totoong ngiti at hindi ko pinilit, talagang pina-panindigan niya na she will always make me smile kahit ano mang gulo ang meron.
We ate our breakfast, fast din para naman sa ganun hindi lumamig ang kanin naming dalawa because of this experience na nagyari sa amin, tawa kami ng tawa
Habang kumakain ng umagahan, ang saya na tuloy ng umaga ko and it is all because of her.
“So ano gusto mo gawin?” I asked, ayaw ko naman na nandito lang kami sa loob ng bahay gusto ko rin mag enjoy kasama siya bago ko tuluyang masira ang masasaya niyang ngiti.
“ikaw bahala, tour me around?” she answered
“Okay game, sige na magbihis kana and put jacket on, mahirap na baka lagi kang nakayakap sa akin” I said then laughed, because of what I said pinalo niya ako sa balikat pero hindi naman masakit.
“Wow ang bilis ah, di halata na excited” I joked dahil sa bilis nga niya magbihis.
“ikaw din naman ah, so okay kana? Tara” she said sabay aya niya sa akin na umalis na kami.
She looks so happy as I watch her na nauna sa car para sumakay sa passenger seat. Hindi ko alam kung makakaya kung alisin ang mga ngiti na yun.
Habang ng mamaneho I said “first stop, Strawberry Hills” sabay bigay sa kanya ng ngiti ko.
“Strawberry hills? Wow pwede ba kunin yun at kainin?” tanong niya tapos ang cute pa niya tignan para siyang bata.
I smiled “Yes po, pwede kunin mo lahat kung gusto mo, tapos wag na natin tirhan ang ibang tourista” then I laughed
“Talaga pwede yun?” she asked then we laughed.
Dahil alam naman naming dalawa na hindi Talaga pwede yun.
And here we are sa first location namin at dahil sa weekdays wala masyadong tao kaya naka enjoy naman kami taking pictures of the beautiful mountain na makikita mo, taking pictures sa malalaki na strawberries and of course getting it para kainin namin.
“So ano kunin na natin lahat to, wala namang nakatingin” I whispered sabay kindat sa kanya.
“hahaha… sira ka Talaga, eto lang bunga? Dalhin natin pati lupa” she jokingly said kaya eto kami nagtatawanan.
Not minding the few people na nakatingin sa amin habang they take pictures of me and my wife.
For sure kakalat na naman sa social media kung nasaan kami pero okay lang ang importante ng e-enjoy si jasmine.
“Tara,lipat na tayo” sabi ko sa kanya agad naman siyang pumayag kaya naka-alis kami bago pa dumami ang tao.
Next stop Cinchona Forest Reserve kung saan dito mo lang makikita ang cinchona tree dito sa pinas.
“grabeh ang peaceful naman dito, actually lahat ata ng lugar dito ang tahimik, I love it here” jasmine said habang nakasakay kami sa kanya-kanya na bike dahil sa malawak at Maganda na trails dito.
Then she saw the hanging bridge kahit na takot ako sa heights hindi ko pinansin yun, kahit kinakabahan dahil baka maputol or may mangyari na masama okay lang.
“Wait…you’re afraid of heights?” sabi niya sabay tawa ng malakas sa sobrang lakas ay parang ng e-echo na ang tawa niya.
Nauna siyang tumungo sa bridge habang ako nakasunod lang sa kanya at dahan-dahan lang akong humahakbang halos napapa-pikit pa ako sa takot.
“Hoy, takot ka ba?” pag-uulit nito ng tanong
Sinamaan ko siya ng tingin “Hindi halata?” after I said that tumawa siya ulit
Hindi ko alam kung maiinis ako or matutawa dahil ang sarap pakinggan ng tawa niya.
After that near death experience nasabi ko sa sarili na hindi na ako uulit Mabuti nalang Talaga kahit tinawanan niya ako, hinawakan niya parin ang kamay ko dahilan para makatawid ako sa tulay na yun ng ligtas.
Marami pang rides na nakakamatay like zipline, akala ko makaka-iwas na ako pero hindi pa pala dahil my adventurous wife wanted na sumakay doon kaya wala akong nagawa kundi sumakay rin.
She pulled her camera and vlog that experience, grabeh ang tapang niya dahil habang ako nakapikit at nagdadasal siya naman naka hawak pa sa phone while we did that death defying stuff.
Now nandito na kami sa sasakyan, habang nagmamaneho ako, jasmine is watching our videos, tawa eto ng tawa dahil sa akin, paano ba naman kasi eh takot ako sa mga ganun.
She stopped laughing “Love, seryoso thank you so much dahil you let me experience those things na kasama ka, kahit ayaw mo, kahit takot ka, I really appreciate it, I love you”
Napatigil ako bigla sa pag d-drive when I heard her “Wait, did you just said, I love you?” I asked and I know hindi ko mapigilan na hindi ngumiti ng sobra.
Jasmine came closer para mahawakan niya ang mukha ko
“Opo, tama ka ng rinig, I love you so much Davina Marshall” with a beautiful smile sa mukha niya.
Hindi ko mapigilan na hindi maging masaya sa sobrang saya ko dahan-dahan kung kinagat ang ibabang labi ko and without asking for her permission.
Hinawakan ko ang batok niya para mas madiin ko sa mga labi ko ang labi niya, I kissed her in a gentle way until I can`t hold back, I put my tongue inside her mouth, and I let her play it with hers, slowly I pulled away never leaving my eyes sa mga mata niya.
And we both shared a beautiful smile on our faces.
Then suddenly everything turns black…….
-------
I can hear an ambulance from a distance, I can see the red and blue light flashing, I can feel my head hurt, hurts like hell but I cannot feel my body kahit anong gawin ko hindi ko maramdaman kung gumagalaw ako.
I can hardly breath…. Sinusubukan kung huminga but it seems like wala akong hangin na makuha.
I can see blood in my hands, but I can`t raise it, hindi ako makagalaw…. Still sinusubukan kung magalaw ang kamay ko pero ayaw niya akong pagbigyan.
Seems like my life is giving up on me…
“Jasmine…. Jasmine…jasmine…” I keep on calling my wife`s name but I can`t see her,
she`s not in her seat.
Slowly my eyes shut but I can hear people talking saying “Miss stay with us, stay with me, open mo lang po mata mo”
“Jasmine… Jasmine…” pilit kung sinasabi hoping they can hear me.
“hala! May babae sa bangin!!! Paspas-paspas!!”
“Kuha,eh ko Ninyo ug pisi!! Paspas-paspas!!!”
“Unsa man buhi pa?!!!”
And that`s the last words I heard before totally passing out, All I see now is darkness, A total darkness and it seems there’s no light for me at all.
“Love…Love!! Gising!!. ..Your dreaming” A loud voice woke me up, dali-dali akong napa-bukas ng mata then I saw her, My wife.
Because of that nightmare, napayakap ako ng mahigpit sa asawa ko and I kept on crying and crying while praying saying my thanks to God and for the first time again I said thanks to Him.
And when I finally calm down, jasmine still looked worried sa akin, she gave me a bottle of water para mainum ko.
“What happened love?” she asked, kahit gulong-gulo
“I-I had a bad dream, we were in a car accident and-I-I-think you—you died” when I said that tumulo ulit ang mga luha ko
“It feels real love, it feels real” dagdag ko na sabi while my voice is still cracking dahil sa mga luha ko.
Jasmine hugged me tight, so tight, kahit na nahihirapan ako na huminga okay lang mas gusto ko to kaysa sa panaginip ko.
“You can relax now love, panaginip lang lahat ng yun okay? Sige na umayos kana ng upo, we still need to go home” she said
At doon ko lang na realize na, nandito pa pala kami sa sasakyan. All this time nasa loob pala kami ng kotse, nasa driver seat siya habang ako naka-upo sa passenger seat.
At doon ko na-alala lahat, after that kiss we shared, after she said she loves me nagpa-palit ako sa kanya, I asked her na siya muna ang mag drive dahil sa inaantok ako bigla.
At doon ako nakatulog leading me to that nightmare.
Napakamot ako ng ulo at dahil sa gulong-gulo pa din ako hinayaan ko na siya na ang magmaneho sa amin pa-uwi, I guess mas safe kung siya muna.
While jasmine is driving, I realise one of the reason kung bakit ganun nalang ang panaginip ko.
It is because… I am so afraid of losing her kaya pati sa panaginip ko nadala ko yun.
Kung meron man akong isa na pinapasalamat na, hindi siya parte ng panaginip ko na yun is when Jasmine told me na mahal niya ako.
At nakapag decision na ako, I really need to tell her the truth and let her decide if she still wants to be with me or not at hindi ko dapat eh katakot ano man ang maging decision ng taong mahal ko.
I believe the love we have is strong and that is enough.
TO BE CONTINUED!