Chapter 17
Jasmine Pov:
Maaga akong umalis sa bahay namin ni Davina pero of course I made sure na meron na siyang breakfast mahilig pa naman yun sa umagahan.
As much as I can, gusto ko parin gampanan ang pagiging asawa niya lalo na at panandalian lang naman eto kahit na puno ng problema ang buhay ko ngayon, dahil sa dami ng tanong sa aking isipan.
“Maria?” hanap ko agad sa kaibigan ko pagpasok na pagpasok ko sa opisina namin
Pero wala akong makita na maria, maaga pa naman so okay lang kung wala siya, wala pa naman customer pero I really need her kaya, I really tried my best to look for her, pumasok ako sa kitchen baka nandoon siya.
While I was walking may naririnig ako na moan ng isang babae.
“MARIA!! PUTYA NAMAN OH!!” I shouted when I saw her making out kasama ang isang lalaki sa may lababo ng kitchen.
Agad naman silang nagmadali para magbihis, inis na umalis ako sa kitchen area para puntahan ang bag ko sa opisina, gusto ko ng umalis dahil baka ano pa ang masabi ko sa kaibigan ko.
“Wait… Jas!” habol nito sa akin
Pero dahil sa bilis ng lakad ko ay hindi na niya ako na-abutan pa.
Agad ko pina-andar ang sasakyan para makalayo sa kanya, I can`t today masyado ako maraming ini-iisip dagdag pa siya. pasalamat Talaga siya kapatid na ang turing ko sa kanya kung hindi baka pina-alis ko na siya at pinahanap ng bago niyang trabaho. Kainis.
At dahil sa hindi pa ako kumakain, yes nagluto ako sa bahay pero para kai Davina lang yun, sa restaurant sana ako kakain pero damn, after what I witness wag na.
So here I am nasa ibang resto at umorder ng pagkain habang busy ako sa pagpili.
“Hi, ano ginagawa mo dito? Asan si ate davina?” Aurora asked
Sa sobrang dami ng ini-isip ko hindi ko namalayan na nandito pala siya kaya agad kung inayos ang damit ko pati ang strand ng buhok ko na napunta na sa mukha ko.
“ ah kumakain lang po, Si davina nasa bahay paalis na rin yun papunta sa site” I replied sa tanong niya.
aaya-in ko sana siya na maupo pero hindi na kailangan dahil uupo rin naman pala siya ng kanya “I hope you don`t mind” sabi nito sabay ngiti sa akin.
“Ano ka ba, ano gusto mo na pagkain? Ng b-breakfast ka ba?” Tanong ko rito sabay bigay sa kanya ng menu para maka-order siya if ever gusto niya.
“So sweet of you dear, pero katatapos ko lang kumain, I saw you kaya nandito ako, aalis na din ako so take care okay?” Aurora said sabay tayo niya para bigyan ako ng maliit na halik sa pisngi.
When she left nakahinga ako ng maayos, grabeh iwan ko pero hindi ako makahinga kanina sa sobrang kaba, hindi ko nga alam bakit ako kinakabahan kanina. maybe dahil ayaw ni Davina sa kanya? Ewan, imbes na mag-isip.
I focus myself sa pagkain ko,tamang-tama kararating lang.
It was an okay breakfast pero mas bet ko parin ang luto ni Davina ng omelet at pork adobo.
Aalis na sana ako but napatigil lang dahil I can feel my phone vibrating.
Wife calling….
When I saw na si Davina ang tumatawag agad ko yun sinagot.
“Yes Love? Nakita mo ba ang breakfast mo?” tanong ko agad sa kanya. kahit hindi ko siya nakikita alam ko na medyo inis siya sa akin, ikaw ba naman iwanan lang diba?
“Where are you?” imbes na sagutin ako, she asked me a question too at tama nga ako wala siya sa mood dahil sa tono ng boses niya.
“Uhm, pasensya na medyo nagmamadali lang kanina, pero pupunta ako sa presinto makiki-balita kung bakit at paano namatay yung lalaki na ng bigay sa akin ng folder” pagpapaliwanag ko.
“Okay, basta mag-ingat ka please do let me know if meron ako ma eh tutulong if you need me just call me, okay?’ this time kalma na ang boses niya at halata ko na pinipilit niyang hindi magalit or matarayan ako and I appreciate that.
“Okay po, salamat for understanding me today love” I said then we ended the call kasi aalis pa siya ng bahay at baka ma traffic pa siya.
and me, eto dederetso na sa prisinto para makahingi na rin ng update, I already contacted someone who can help me, of course with the help of my money dahil kung wala to, wala rin akong mapapala sa mga pulis doon.
“Hello, Mrs. Marshall, welcome po pasok tayo sa opisina” the station commander of that place approaches me.
oo nga pala alam na ng lahat sino ako, and damn first time ko ata matawag na Mrs. Marshall medyo kinilig ako for a second. Pero I need to focus so inalis ko yun sa isip ko.
“So eto po yung report” magalang na sabi nito sabay abot niya sa akin ng white folder
“Hit and run?” I uttered, nagulat ako when I read that, and I need to make sure
Tumango ang police na kausap ko “According to our investigation po hit and run ang nagyari, lumaban kaya na baril” pagpapaliwanag nito
“Final na ba to? Are you sure?” pag-uulit ko dahil hindi parin ako convince sa nagyari
But the police said yes at yun nga daw Talaga ang nagyari. According to their investigation and the case is closed.
kaya kahit ayaw ko maniwala wala na akong nagawa kundi tanggapin yun.Habang papunta sa sasakyan may napansin akong tao na sumusunod sa akin at kahit na kinakabahan nilakasan ko ang loob para lingunin siya,
pero dahil sa bilis nito gumalaw wala akong Nakita, but I am positive someone is really after me.
I tried to calm myself pero hindi ko mabuksan ang pinto ng kotse my hand is shaking.
“Love ako na” Davina said at dahil sa hindi ko namalayan na nasa likuran ko na pala siya halos mamatay ako sa gulat kaya ayun na sampal ko tuloy siya.
“Aray naman” she said sabay hawak sa mukha niya
Agad ko siyang niyakap and said “I am so sorry love, sorry,” I said while my voice was shaking.
“Hey, okay lang just try to relax bakit ano ba nagyari ha?” she asked, and I can feel how worried she is pero bago ko siya sinagot hinayaan niya muna na makapasok kami sa kotse.
Siya ngayon ang nasa driver seat at ako nandito telling myself to calm down.
Pina-andar niya ang kotse para maka-alis na kami sa lugar na yun.
“Love? Please tell me what happened?” she begged for answers and since kuma-kalma na ako sinagot ko na siya.
“Someone is tailing me hindi ko siya Nakita, pero I know meron sumusunod sa akin” I explained akala ko hindi siya maniniwala sa akin, akala ko sasabihin niya na baka na sobrahan lang ako sa pag-iisip.
But instead she said “ Don`t worry love, nandito na ako hindi kita iiwan, hindi na rin naman ako masyadong kailangan sa site, so I can be with you everyday okay? Hindi kita iiwan, we will make sure na mahuhuli kung sino man yun”
As she assured me and yes it worked dahil after niya sabihin yun, I feel at peace knowing na nandito siya sa tabi ko, sana pala hindi ko siya iniwan kanina.
“So saan mo gustong pumunta?” she asked
Actually, wala din akong alam saan pupunta kaya I shake my head to say wala na akong idea.
“that`s fine, yung private investigator ko ang puntahan natin, I already informed him about what happened sa restaurant at sa lalaking nagbigay saiyo ng folder baka meron na siyang alam okay?” she said in a very soft tone, I know she is doing her best to make sure na magiging okay ako.
While we are traveling na-alala ko bigla paano niya nalaman kung nasaan ako?
“Wait? Paano mo nalaman kung nasaan ako?” nagtatakang tanong ko
She smirked “love, nag-usap tayo sa call kanina diba? And you mentioned kung saan ka pupunta, are you really sure you’re, okay?”
“Ah oo nga pala sorry po” paghingi ko ng paumanhin sa kanya.
I should really shut up my mouth this time or think three times before opening it.
The whole ride papunta sa lugar kung saan kami magkikita ng taong sinasabi niya, it was silence, hindi rin kasi nagsasalita si Davina kaya hindi ko na rin siya kinausap baka na-iirita na Talaga siya sa akin.
“Nandito na tayo” she said pagkatapos niya eh park ang kotse niya
I tried to smile para naman gumaan ang paligid naming dalawa and it was effective kasi she smiled back na sa akin, lalabas na sana ako but she stops me first.
“Why?” Tipid ko na tanong sa pagpigil niya bigla sa akin
Hinawakan niya ang kamay ko and said “Love, kahit anong malaman natin sana alam mo na nandito lang ako okay?” the way she said it, ramdam na ramdam mo ang assurance na hindi niya ako iiwan and that is enough para sa akin.
Slowly hinawakan ko ang mukha niya and stroked her face “Thank you love, you never fails to let me know na nandito ka lang,babawi ako okay?”
She gives me a beautiful smile “Hindi na kailangan love, your love is enough”
While we are still talking, we heard a three knock in her door side. kaya sabay kami na nagulat Mabuti nalang Talaga at hindi kami kita sa loob ng kotse but we can clearly see kung sino yun.
“Hey, relax siya yung private investigator ko love” Davina said habang hawak-hawak niya ang kamay ko para pa kalamahin ako agad.
She opened her window side para kausapin yung lalaki.
“Akala ko ba sa loob tayo ng restaurant na yun mag-uusap?” she asked sabay tingin sa lugar kung saan Talaga dapat kami magkikita.
“Boss kilala mo ako, mahirap na, hindi ko inaasahan na maraming tao sa loob” mahinang sabi nito
Kaya Davina asked him to come inside kahit natatakot ako sa ginawa niya, dahil baka mamaya masama Talaga yun, I decided to trust her kaya hinayaan ko na.
She gave Davina a black folder sabay sabi “Everything you need is nandyan na boss, but I am telling you, it`s not gonna be good bossing”
Kaya mas lalo tuloy ako kinabahan at kung bakit ang bilis ng tibok ng puso ko hindi ko rin alam, well I guess malalaman na natin dahil she looked at me then she proceeds in opening the folder.
Nakita ko ang gulat sa mata ni Davina then she looked at me kaya mas triple ang kaba ko ngayon masama ang pakiramdam ko,
masamang masama kaya agad ko yun kinuha sa kanya.
Halos mawalan ako ng lakas when I saw the man holding a gun.
The man who killed yung lalaki na ng bigay sa akin ng folder.
“It`s your father, Love” Davina finally said the words na hindi ko malabas sa bibig ko.
I am still shaking kaya kinuha niya sa akin ang envelop, tapos hinawakan niya ang dalawang kamay ko para kumalma ako kahit kunti pero hindi ko magawa.
My father...
My dad...
My papa...
With tears in my eyes “WHY?” I asked
Davina looked at the man na nasa back seat and give him a sign na lumabas na, kaya agad din eto umalis and that left us two alone.
Nakikita ko sa kanya na hindi niya malaman kung anong gagawin or kung paano ako eh comfort dahil walang lumalabas sa bibig ko.
All I did was cry simula ng malaman ko ang totoo sa kung sino ang bumiril sa lalaking yun.
Akala ko kapag nalaman ko ang totoo, masasagot ang mga tanong sa isip ko but no mas lalo pa lang dumami ang mga tanong ko.
Why dad?
Why?
TO BE CONTINUED!